ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ... ΚΑΙ ΩΣ STRAIGHT ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΕΣ...!

Μη φοβάστε τον gay, τον χαριτωμένο, τον δηλωμένο, αυτόν που παραδέχεται τις σεξουαλικές του προτιμήσεις ξεκάθαρα και ντόμπρα, δίχως να δώσει δικαιώματα. Αυτοί έχουν συνήθως μια αξιοπρέπεια μεγαλύτερη από κάθε straight που θα συναντήσεις στον δρόμο σου, γιατί ξέρουν τι θέλουν, τι είναι και συνήθως είναι πιο ισορροπημένοι με τον εαυτό τους και την ψυχολογία τους, δίχως να φοβούνται να εκφραστούν, να παραδεχτούν, να ξεκαθαρίσουν, κι εν τέλει να σε αποτρέψουν όμορφα και μαγκιόρικα, αν ποτέ κατά λάθος τύχει να ενδιαφερθείς για κάποιον από αυτούς...

Τον κρυφό gay να φοβάστε, αυτόν που δεν έχει το στήθος ξυρισμένο, αυτόν που δε μιλάει χαριτωμένα ούτε κουνιέται σαν ανεμότρατα... Κι ακόμα περισσότερο, αυτόν που προσπαθεί όλο κ περισσότερο να φανεί άντρας, διότι αυτός τολμάει να πει ψέμματα στον εαυτό του τον ίδιο, όποτε που θα κολλήσει;

Ο κρυφός ξέρει τέλεια πως να υποδυθεί τον straight, μιλάει ως straight, έχει 100% παρουσιαστικό straight, κι αυτό τρομάζει. Είναι ο τέλειος χαμαιλέων, αυτός που δε θα καταλάβεις ούτε με την πρώτη ούτε με τη δεύτερη μάτια. Κι ακόμη χειρότερα, αν αντιληφθεί το επίμονο κοίταγμα σου θα ενδιαφερθεί για σένα . Όχι γιατί τον ενδιαφέρεις πραγματικά, αλλά γιατί έτσι όπως έχει μάθει να λέει ψέμματα στον εαυτό του, τού έχει γίνει δεύτερη φύση να ''νομίσει'' ότι είναι αρσενικό.

Θα σε κοιτάξει, θα ανταποδώσει το βλέμμα σου, πρωτίστως γιατί κολακεύεται : περνά το ψέμα του, και το διαβεβαιώνει μέσω εσου.

Διασκεδάζει με αυτό, γιατί του αρέσει το ότι πείθει ακόμη και τους straight, και θα το συνεχίσει.

Πολλές φορές θα τον δεις να σε κοιτάει πρώτος, και θα νομίσεις ότι υπάρχει μια μικρή σπίθα κι από τη δική του μεριά, έστω κι αν στην πραγματικότητα ο χαμαιλέων αυτός έχει μεταμφιεστεί σε σένα, και το μόνο που κάνει είναι να "αντανακλά" τον δικό σου διακαή πόθο. Ο "κρυφός" αρέσκεται στο φλερτ εκ του ασφαλούς, μάλιστα θα σου ανταποκριθεί σχετικά εύκολα. Κι εκεί θα πιστέψεις για λίγα δευτερόλεπτα ότι θα σου κάτσει, γιατί ως γνωστόν το βαρβάτο αρσενικό που σε τράβηξε πρέπει να ναι μεγάλος μπήχτης για να σου επιδεικνύεται έτσι, η έστω τον βλέπεις έτσι εσύ καθώς στα μάτια σου φαντάζει με επίγειο θεό.

Το flirtationship μεταξύ σας έχει ήδη ξεκινήσει, και δύναται να κρατήσει... ( ίσως και αιώνια, μα δεν το λέμε ακόμα...!)

Κάπου το κρατάς κι εσύ λίγο, διότι σου αρέσει και λίγο ψήσιμο, λίγο σασπένς, λίγο story, να έχεις κάτι να διηγείσαι κι εσύ, ενώ η αναμονή -παραδέξου το- λειτουργεί και λίγο αφροδισιακά...

Και κάπου εκεί που το flirt δίνει κ παίρνει, κάπου όπου εσύ αρχίζεις να ελπίζεις μονάχα να πάρεις μια γεύση από την...τεστοστερόνη του, εκεί ακριβώς έρχεται μια απότομη προσγείωση : αδιαφορεί, αφήνει τα πράγματα στάσιμα, προσπαθεί έμμεσα να σε απορρίψει, ή σε αποφεύγει- λες και θα τον βιάσεις ένα πράγμα, έτσι και βρεθείτε για λίγο οι δυο σας. Συμβαίνει έτσι ξαφνικά, χωρίς λόγο, σα να γύρισε διακόπτη κι ο μίστερ Τζέγκιλ σου έγινε μίστερ Χάιντ.

Τι ωραία... πάνω που όλα πήγαιναν περίφημα, αρχίζεις κι αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος, τι πήγε στραβά, τι ήταν αυτό πάνω σου που δεν ήταν αρκετό. Χτυπιέσαι, κλαις, οδύρεσαι, χωρίς να μπορείς να επεξηγήσεις η να καταλάβεις, να μπορείς έστω να ψυχολογήσεις μια πιθαμή από αυτόν τον παράξενο ψυχισμό.

Γιατί σου έδωσε σημασία, αφού ΔΕΝ ενδιαφέρεται; Γιατί ανταποκρίθηκε στο φλερτ σου;

Μάλλον παίζει, λες, η ότι το φαντάστηκες, ότι ήταν καθαρά φιλικός κι αυτό είναι το στυλάκι του ( αν κι ελαφρώς παρεξηγήσιμο ), κι αποφασίζεις να το σταματήσεις.

Λίγο μετά ακούς κ τα πρώτα κουτσομπολιά από τον περίγυρο σου, ότι μάλλον είναι gay. Χωρίς να 'ναι βεβαιωμένο, φήμες καθαρές που έχουν ακουστεί και για άλλους κατά καιρούς.

Δεν πτοείσαι, εν τούτοις...

Πόσο gay να ναι ένας άντρας που σε χαζεύει σκυμμένη, που παίζει το μάτι του πάνω σου, που σου κλείνει μάτια κ σου ρίχνει πονηρά χαμόγελα; Απορείς, κ σκέφτεσαι πως πιθανότατα οι φήμες είναι γυναικείες κατινιές, επειδή μάλλον κάποιες πικράθηκαν, η τον έχουν βάλει στο μάτι εξίσου με σένα...

Ξέρεις τουλάχιστον ότι όντως δεν κάθεται, ούτε σε άλλες, κι αυτό σου προκαλεί μια μικρή ανακούφιση. Λες "οκ, σε μένα έδειξε κάτι παραπάνω, άρα κάτι αξίζω στα μάτια του...!"

Μαζεύεις δυνάμεις κ αρχίζεις ξανά, για το γαμώτο, κι εφόσον έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι εσύ δεν έκανες κάτι σωστά, η έδωσες λάθος μηνύματα. Κυνηγάς ξανά τη χίμαιρα σου, έστω για τον πληγωμένο σου εγωισμό. Αυτόν τον άντρα θες να τον πηδήξεις- τίποτ' άλλο, μόνο αυτό, για το γαμώτο, για να βεβαιώσεις κι εσύ στον εαυτό σου ότι όντως του αρέσεις...

Κι εκεί γίνεστε κι οι δυο σας θύματα του θεάτρου του παραλόγου, σε ένα ρεσιτάλ όπου πρωταγωνιστεί το αρχικό ψέμα : ότι είναι άντρας, επομένως δε θα αντισταθεί, κάποια στιγμή το οχυρό θα πέσει.

Τίποτα δεν προχωρά, ενώ το μόνο που μένει σταθερό είναι ο πόθος σου. Εκείνος στην κοσμάρα του- πότε σου γυρνά την πλάτη σα να 'σαι αόρατη κ πότε σε κάνει να νομίσεις ότι θέλει να σε βάλει κάτω μέχρι να παρακαλάς να σταματήσει...

Αδυνατείς να βγάλεις άκρη, κι υποθέτεις, ξανά κ ξανά...

Λες πως είναι κολλημένος ίσως, έχει κάποια σχέση που αγαπάει πολύ. Τον ανεβάζεις κι άλλο στα μάτια σου για την κραυγαλέα πίστη κι αφοσίωση που χει στην εκλεκτή της καρδιάς του, που τέτοιος άντρας δεν ξεστρατίζει, αντιστέκεται σθεναρά στον πειρασμό- εσένα- η που μπορεί να σέβεται (και) τη δική σου κατάσταση ( αν έχεις κι εσύ κάποια σχέση - η ακόμη κ κάτι σοβαρότερο ). ''Αισθηματίας'' λες, ο άντρας που πάντα ονειρευόσουν, κι εκεί πέφτεις σε χειρότερη παγίδα, γιατί λες πως αξίζει... ακόμη κι αν θες μονάχα να τον δανειστείς για λίγο, να συντρίψεις αυτόν τον βράχο ηθικής και να τον παρασύρεις σε μια ''στιγμή αδυναμίας''...

Και ομολόγησε το, σου αρέσουν τα δύσκολα, σε εξιτάρουν ακόμη περισσότερο, τα απαγορευμένα, τα απρόσιτα, τα ζόρικα. Θες να το κατακτήσεις, να το κάνεις δικό σου πάση θυσία...και μετά είσαι σχεδόν σίγουρη ότι από το άχτι σου θα τον πετάξεις σα στυμμένη λεμονόκουπα.

Και καμμιά φορά τα φέρνει η μοίρα όπου πλέον εμπόδια δεν υπάρχουν...έχεις χωρίσει, η σκοπεύεις να το κάνεις. Τα τινάζεις όλα στον αέρα, και μένεις μόνη, σκεπτόμενη πως ίσως έτσι το αντικείμενο του πόθου σου ενδιαφερθεί...

Μέτα περνάει όλο αυτό και στο ιντερνετικό επίπεδο...

Και κάνεις ένα βήμα μικρό, τόσο δα, δειλό δειλό, σαν το πάτημα της γατούλας... Δηλώνοντάς του μονάχα την παρουσία σου, υπονοώντας παράλληλα την ελευθερία σου.

Και τσουπ! , ξάφνου αντικρίζεις κάτι καραμπινάτο. ''Δε γίνεται'' λες, ''είναι σύμπτωση'', ενώ αναρωτιέσαι σε ποια ''δείχνεται'' ο παίδαρος με το δασύτριχο στέρνο, ενώ η θέα του κ μόνο χωρίς μπλούζα σου προκαλεί ρίγη ( κ ας μην βλέπεις τίποτα στην ουσία, μόνο το λίγο παραπάνω δέρμα )...

Σου θυμίζει την εποχή που- αυτό το show off γενικότερα-το έκανε κυρίως σε σένα, ενώ -έχεις ακούσει - κι έχεις δει ότι συνήθως κρατούσε ένα χαμηλό κ σχετικά σεμνό προφίλ...

Κι αρχίζεις και προσπαθείς να καταλάβεις, θες να δεις αν απευθύνεται σε σένα η απλά έπεσες σε κάποια σύμπτωση. Αρχίζεις, γράφεις διάφορα, ψαρεύεις να δεις αντιδράσεις...

Ζητάς, κ βλέπεις ότι τα κάνει. Ακολουθεί, υπακούει, πράττει. Δεν το πιστεύεις στα μάτια σου αυτό που γίνεται.

Χωρίς αποδείξεις όμως, η κάτι χειροπιαστό.

Βάζεις το βαρύ πυροβολικό, ζητώντας του να τα πετάξει όλα...

Κι έρχεται ένα βράδυ που-ο αθεόφοβος- κάνει ακόμη και αυτό ( ναι ναι ναι - κ για κακή σου τύχη ούτε που προλαβαίνεις να αποθηκεύσεις! ), και σου ζητάει κι αυτός!!! Εσύ όμως αποφασίζεις να μη δείξεις, να σταθείς στο ύψος σου, προκειμένου να μεταφέρεις το παιχνίδι στον πραγματικό κόσμο.

Σου πετάει φωτο προπολεμική με γκόμενα, κι εκεί αναρωτιέσαι τι έγινε, που έμεινες με την όρεξη...

Ξανα φορτώνεσαι με τύψεις που τον ξενέρωσες, επειδή ήθελες να κρατήσεις και κάτι για σένα...

Σε αρνείται, ενώ την ίδια στιγμή παραδέχεται ότι έχει γίνει ο διαδικτυακός σου stalker...! Έτσι, δίχως λόγο, για την πλάκα προφανώς...

Δεν μπορείς να τον πιάσεις από πουθενά... Τον προσεγγίζεις, αδιαφορεί. Σε προσεγγίζει, δεν ξέρεις τι να κάνεις, πως να επεξηγήσεις τις προθέσεις του ( είναι χαβαλές; Είναι φιλικός; Αποζητά κάτι περισσότερο; )...

Φοβάσαι... διστάζεις.

Αν δεν τον ''δεχτείς'' θα χαθεί πάλι, ενώ αν τον δεχτείς κι ανταποκριθείς θα προσπαθήσει ξανά να σε κάνει σκουπίδι, να σε αποτρέψει.

Ακόμη κ το φαινομενικά αθώο flirtationship μεταξύ σας σχεδόν έχει χαθεί, εφόσον έχετε δει πολλά περισσότερα απ όσα θα έπρεπε μεταξύ σας. Όσο για φιλία, σχεδόν αδύνατη, έστω κ αν επιδίωξες αρχικά μόνο αυτή...όταν του ξαναέσκασες. Στην τελική, εκείνος ξεκίνησε αυτό το νέο παιχνίδι.

Άρα είναι άντρας... λες. Και δε σε βλέπει φιλικά και μόνο...

Τελικά παίρνεις το θάρρος να κάνεις εσύ τα βήματα, να το φέρεις λίγο σε απτό επίπεδο. Τον προσεγγίζεις φιλικά, σα να μην τρέχει τίποτα, σα να είστε δυο απλά φιλαράκια.

Περιμένεις βέβαια ότι θα σε αποφύγει για πολλοστή φορά, με κάποιον τρόπο, κάποια φθηνή δικαιολογία. Είσαι χίλια τα εκατό σίγουρη γι αυτό, κι απλά το κάνεις για να το πάρεις απόφαση, να πάρεις την κρυάδα μια και καλή μπας και σου φύγει. Είσαι ετοιμοπόλεμη και δε φοβάσαι, γιατί έχεις εξοπλιστεί με αλεξίσφαιρο, κι απλά περιμένεις να σου ρίξει...

Ξάφνου, γίνεται το θαύμα, όπου θεοί και δαίμονες γελάνε μαζί σου.

Γιατί κάπου εκεί, σε μια δική του ξαφνική αναλαμπή παίρνεις ένα ''ναι'', κι ελπίζεις για λίγα δευτερόλεπτα. Ελπίζεις ότι θα βρεθείς μόνη μαζί του για λίγο, επιτέλους, ακόμη κ αν στοχεύεις σε έναν απλό καφέ...

Ελπίζεις ότι άξιζε ο καιρός που διέθεσες και ροκάνισες άσκοπα για χάρη του. Ελπίζεις ότι η αναμονή σου κι η οδύνη σου έφερε καρπούς και θα τους γευτείς, έστω, να ικανοποιήσεις το καρδιοχτύπι σου, εκείνον τον κόμπο που αισθάνεσαι στο λαρύγγι σου όταν τον αντικρίζεις, όταν αισθάνεσαι ότι σε βλέπει, ότι ασχολείται, σε διαβάζει, σε ακούει.

Γιατί ναι, όσο κι αν ήθελες να το αρνείσαι, αρχικά τον είχες ερωτευτεί τον τύπο, έτσι? Πλέον βέβαια, ξέρεις, πως όλο αυτό είναι απλά το απωθημένο...κι ευελπιστείς να το εκπληρώσεις για να πας παρακάτω.

Περιμένεις... κ περιμένεις...μάταια,

ενώ το ψέμα σε πονάει περισσότερο και αρχίζει σιγά σιγά να γίνεται θυμός. Τον καταπίνεις, εν τούτοις, γιατί αυτός περνάει κάποια στιγμή και το μόνο που μένει είναι η απογοήτευση. Αντέχεις και υπομένεις τόσο καιρό, ε, λίγο ακόμα τι είναι για σένα? Δυσκολεύεσαι να του κρατήσεις κακία ενώ θα έπρεπε. Γιατί κάπου τον αγαπάς... ακόμα.

Ασχολείσαι ξανά, ακόμη κι αν αυτό σε τσακίζει, ακόμη κι αν αισθάνεσαι σαν κλαμμένο μ@@@ί που παρακαλάει, κι ως γνωστόν το παρακαλετό ... είναι και ξινό...

Σου λέει τη χειρότερη δικαιολογία που άκουσες ποτέ, και την ίδια στιγμή πετάει μια δυο σέξι φωτο για σένα, γιατί ξέρει πως του έχεις αδυναμία, ξέρει ότι φτιάχνεσαι μαζί του. Σε διώχνει, όμως την ίδια στιγμή θέλει και να σε έχει δέσμια...

Σε μηδενίζει, δείχνοντας σου ότι δεν σ έχει ούτε για τον π@@@σο, κυριολεκτικά...!

Αναρωτιέσαι που φταις κ σ έχει τόσο τελευταία, τόσο... σκουπίδι, ενώ έχεις νιάτα, ομορφιά, κ ξέρεις στάνταρ πως είσαι κάτι ανώτερο από κάποια άλλη-που υποτίθεται προτιμά. Κ πάλι δεν επικεντρώνεσαι εκεί- καμία δε σου φταίει, αν αυτός είναι κακόγουστος. Και στην πραγματικότητα ταιριάζετε, γιατί προφανώς είστε και οι δυο το ίδιο κακόγουστοι- αυτός με την άλλη, κι εσύ που γουστάρεις αυτόν!!

Αναθεωρείς, λέγοντας πως έστω ήταν ειλικρινής...αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχετε κάτι.

Την έχει δει εργένης, πράγμα διόλου κατακριτέο, εφόσον ούτε εσύ ονειρεύεσαι την προοπτική μιας σχέσης. Γιατί για να ονειρευτείς πρέπει να έχεις και μια βάση, να ξεκινήσεις από κάπου, κι αυτό το κάπου ουδέποτε υπήρξε φυσικά μεταξύ σας.

Εργένης ίσον μπήχτης...άλλα μπήχτης και να μη σου κάθεται;; Εσένα; Μόνο σ εσένα;; Τι το κατώτερο έχεις από κάποια άλλη δηλαδή;;

Σάμπως δεν είσαι αρκετά νέα γι αυτόν; Όμορφη; Κορμάρα; Σάμπως η προσωπικότητα σου δεν είναι το μεγαλύτερο σου προσόν; Όταν ακόμη κι ο ίδιος του δίχως καν να σε ξέρει έχει πάρει γραμμή ότι είσαι ''μέσα σ όλα'';

Σάμπως δεν είσαι χαρισματική, πολυπράγμων, δεν έχεις αντέξει τόσα και τόσα κι ακόμα έχεις τη δύναμη και χαμογελάς και κάνεις χαβαλέ και στέκεσαι αξιοπρεπώς στα πόδια σου με κάθε δυνατό μέσο;;

Πού υστερείς λοιπόν για να πέσεις στο κρεβάτι του, στον καναπέ του, στο πάτωμα η έστω... ακόμη και στα όρθια;;;

Πλέον αδυνατείς να δώσεις απάντηση... για οτιδήποτε. Πας στο απλό, το λογικό, το ξεκάθαρο.

Εν τέλει, ελεύθερος είναι, ότι θέλει κάνει. Απλά δε σε γουστάρει, λες, ενώ γουστάρει την επιβεβαίωση που του δίνεις. Προφανώς γιατί δε θα τον γούσταρε κάποια άλλη με τόση επιμονή...κάποια σαν κι εσένα.

Κ τελικά έρχεται κάποιο βράδυ, που θυμάται ξανά ότι υπάρχεις κι εσύ...

Προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σου, στο παίζει σέξι...γόης, μετά το γυρνάει και λίγο στην πλάκα... μάλιστα αποδεικνύει ότι κοιτούσε και το άλλο προφίλ σου. Φουλ stalker...

Αλλά εκεί πλέον έχεις σπάσει, ενώ δεν ξέρεις τι να κάνεις, αν οι προθέσεις του είναι απλά να κάνει χιούμορ η κάτι περισσότερο...

Το αφήνεις... απλά εγκαταλείπεις, γιατί ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις, στο φωνάζουν τα τελευταία μικρά κομμάτια της αξιοπρέπειας που σου έχουν απομείνει, για να σε αποτρέψουν από τον πλήρη θάνατο της...

Γιατί σ έχει πληγώσει τόσο πια που έχεις ματώσει κυριολεκτικά , γιατί σ έχει για την πιο τελευταία των τελευταίων, σ έχει για παιχνίδι που το θυμάται όταν του καυλώσει... αν τελικά καυλώνει μαζί σου ( απορίας άξιο...!)

Αποκορύφωμα, παίζει ΑΝΗΘΙΚΑ με το μυαλό σου, βάζοντας κάτι αντίστοιχο με σένα, ότι ξάπλωσε δίπλα σου, ότι σε κοιτά, ότι είστε μαζί...

Πονάς...

Απλά πονάς και θυμώνεις, γιατί δεν το αξίζεις όλο αυτό το mindfucking...

Έχεις ψυχή, έχεις καρδιά, έχεις αισθήματα, και με αυτά δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παίξει.

Είναι πρόστυχο, αδυσώπητο, και προπάντων ασυγχώρητο!

Ακόμη κι αν έγινες παιχνίδι με τη δική σου βούληση, παραδίδεις τα όπλα κι ομολογείς ότι σε ''έσπασε''...

Κι αποχωρείς, παραμένοντας με ένα τεράστιο γιατί...

Τι δεν έκανες... τι τον χαλούσε πάνω σου... τι ήταν αυτό που πότε μα ποτέ δεν ήταν αρκετό, απλά και μόνο για να σου κάτσει... ;

Τι ήθελε πια; Δικαιολογητικά και...τίτλους σπουδών, για να του κάνεις ''αχ και βαχ'';;;

Μην απορείς άλλο και σταμάτα να βασανίζεις το μυαλουδάκι σου...

Τίποτα δεν έκανες λάθος κοπέλα μου, εσύ δε φταις. Εσύ προσπάθησες με κάθε δυνατό μέσο, εξάντλησες όλα τα σενάρια, τις πιθανότητες, έκανες την υπέρβαση, ξεπέρασες τον εαυτό σου όσο ποτέ άλλοτε.

Είσαι όμορφη, είσαι κουκλάρα, το ξέρει κι αυτός κ είναι το μόνο που σχεδόν έχει παραδεχτεί κι ο ίδιος του με την ενασχόληση μαζί σου.

Γιατί πήρε από σένα χωρίς να δώσει ( δεν έχει να δώσει- είναι άδειος συγκριτικά με σένα!), έκλεψε ιδέες σου, κι άφησε εσένα άδεια.... Και προπάντων όλων, δίνοντας του τόση αξία, έκλεψε τη δίκη σου...

Υπάρχει ίσως κ το -τρελό-ενδεχόμενο να κατάφερες έστω μια φορά να τον κάνεις να χύσει με την πάρτη σου - πιθανότατα κάποια στιγμή που θα ταν μεθυσμένος κ δεν ήξερε τι του γίνεται. Αυτή είναι η μόνη σου "ανταμοιβή" από όλη αυτή την ιστορία... Δυο με πέντε ml το πολύ, κι αυτά ούτε που τα είδες...

Κι ίσως - σου λέω κ το ακόμα πιο σπάνιο, το πιο τρελό, το πιο παρατραβηγμένο σενάριο - να τον τρομάζει ακόμη περισσότερο ότι εσύ ίσως κατάφερες για αυτή τη μια κ μοναδική φορά να του βγάλεις τον "άντρα" από μέσα του, να σε φαντάστηκε στα τέσσερα στημένη, να θέλε να σε πάρει και να σε ξεσκίσει. Ίσως να τον κέρδισες στο δικό του παιχνίδι - στο ψέμα που σου πάσαρε ότι είναι άντρας- κι εσύ του το ξανασέρβιρες με τέτοιο τρόπο που έπεισες ακόμη και τον ίδιο.

Μη φας... κέρδισες μόνο μια μικρή μάχη σε έναν πόλεμο εξαρχής χαμένο...!

( Βασικά αν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο, παίξε κάνα Τζόκερ, έχεις πιο πολλές πιθανότητες γι αυτό...!)

Δε μπορεί όμως να πέσει στο κρεβάτι μαζί σου... Δεν του πάει, δεν το αισθάνεται, γιατί είναι ενάντια στην πραγματική του φύση ... ακόμη κι αν ισχύει ότι φτιάχνεται μαζί σου.

Το νοητό με το πραγματικό απέχουν χιλιόμετρα...ας δώσω ένα μικρο παράδειγμα :

Υπάρχουν γυναίκες στρειτ που σε μια ταινία πορνό φτιάχνονται περισσότερο με τη θέα της γυναίκας, όμως είναι εκατό τα εκατό σίγουρες ότι δε θα επιθυμούσαν να κάνουν κάτι με γυναίκα, αν είχαν μια τέτοια μπροστά τους.

Έτσι κ εκείνος μπορεί να φτιάχνεται μαζί σου, και στην ιδέα να σε πηδήξει- αλλά είναι μόνο αυτό, η ιδέα, η φαντασίωση.

Δεν υπάρχεις στον υλικό του κόσμο, δεν έχεις καμία απολύτως θέση.

Απλά γιατί δε μπορεί...

Ακόμη κ μπροστά του να βρεθείς με τα πόδια ορθάνοιχτα, δίνοντας του το στο πιάτο, δε θα σου κάτσει. Όχι γιατί δεν έχεις βυζιά, η δεν είσαι αρκετά όμορφη στα μάτια του ( όταν οι δήθεν γκόμενες που σου χει ''πετάξει'' για ξεκάρφωμα δεν πλησιάζουν ούτε μια τρίχα από τα... ξυρισμένα σου ).

Απλά -δεν- είναι- ΑΝΤΡΑΣ!

Πως να το κάνουμε βρε αδερφάκι μου; Δεν του πάει το μουνί, θα το ήθελε πάνω του, όχι να το βλέπει.

Μη λυπάσαι τον εαυτό σου, εκείνον να λυπάσαι, διότι εσύ ήξερες τι ήθελες από αυτόν, ενώ εκείνος όχι.

Τζάμπα τα μούσκουλα και τζάμπα οι πλούσιοι δικέφαλοι, τζάμπα τα πρωτόγονα ένστικτα που σου ξυπνάνε οι ανοιχτές του πλάτες...

Να χαίρεσαι από την άλλη, που δεν είσαι δίπλα του, η βιτρίνα του, το ξεκάρφωμα του... Εσένα κατά βάθος σε σεβάστηκε...

Όσο για κάποια άλλη...αυτή την κοπέλα θα έπρεπε να λυπάσαι πραγματικά... αυτή που μπορεί να ξεγελά, που δε σκέφτεται σαν εσένα, που ναι πλήρως παραδομένη στο ψέμα του- ίσως κ αυτό ακόμα να ναι το πλεονέκτημα της- ότι είναι λιγότερο πολύπλοκη, λιγότερο δαιμόνια και σκεπτόμενη. Άρα, μπορείς να πεις κι ότι κατά βάθος αναγνωρίζει την εξυπνάδα σου και την ευφυΐα σου ο τύπος... και γι αυτό δεν του κάνεις. Μπορεί και να σε σεβάστηκε- έστω κι αν δεν κατάλαβε ούτε ο ίδιος του τελικά γιατί το έκανε...

Διότι αυτός ο άντρας-εμφανισιακά θα συνεχίζει να λέει ψέμματα στον εαυτό του, να κάνει αδιάφορες σχέσεις μόνο κ μόνο για το ξεκάρφωμα ότι είναι straight, ενώ δε θα βρει πότε το θάρρος να σου το παραδεχτεί, να στο δώσει να καταλάβεις...

κι αυτό γιατί θα πάψεις να ασχολείσαι μαζί του, θα πάψεις να σαι η φαντασίωση που τον φτιάχνει... και δεν το θέλει, πραγματικά δεν το θέλει.

Αν αντέχεις μένεις, όμως το ξέρεις πια το παιχνίδι του...

Δεν τον πηδάς, και δε θα τον πηδήξεις...

Μόνο το μυαλό σου θα γ@@άει, κι αυτό με τρόπο ψυχοφθόρο και σαδιστικό.

Να φοβάσαι λοιπόν τον κρυφό gay , τον μη δηλωμένο, αυτόν που το παίζει άντρας...

Διότι χειρότερα από έναν gay ( σύμφωνα πάντα με τα κοινά straight κριτήρια μας...)

αυτός δεν είναι απλά ενας gay που δεν τα χει βρει με την ιδιότητα του...

Αυτος είναι ΠΟΥΣΤΗΣ... ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ...!!